25.
Coniedzielna giełda samochodowa w Szczurowie zbliżała się do finiszu. Na olbrzymim placu stało jeszcze trochę samochodów, ale ruch wśród oglądających wyraźnie się zmniejszał.
– Stef, nie opylimy tej lancii.
– Oj, bo żeś wykrakała. – zdenerwował się Fabisiak.
– Trzeba było sprzedać tamtemu Turasowi w czarnej skórze. Nie kwiczałbyś teraz.
– Czyś ty z bawoła spadła, Luśka? Taki wózek za 3 kanty opchnąć? Co ja z frajerem się na czerep zamieniłem? – zaperzył się mężczyzna. – Nie będzie Turek pluł mi w twarz!
– No dobra, ale teraz zostaliśmy z fiutkiem w garści.
– Psia dola, w mordę cię i nożem. Psia dola.
Wtem, niczym kontroler biletów w miejskim autobusie, wyrósł przed nimi dobrze zbudowany mężczyzna o charakterystycznym dla pewnych środowisk braku szyi. Ubrany był w czarną skórzaną kurtkę, dżinsy i czarne pantofle. Pachniał drogimi perfumami.
– Skolka?
– Djesjat tysjaczow. – odpowiedział szybko Fabisiak. Podskórnie czuł jednak, że oto pojawiły się kłopoty, i to poważne.
– Djesjat? Nu haraszo. Dawaj, ubijom dil.
„Coś za szybko się bratku zgodziłeś. Który Kacap jest taki chętny do wydania 10 kantów za szemrany wózek?”, pomyślał Stefan. Ale głośno zapytał tylko:
– Diengi masz?
– Njet, u mjenja tolka bilety iz Jewro-Biznesa. – odpowiedział, po czym głośno się roześmiał, i to tak by wszyscy zobaczyli jego złote zęby. – No, dawaj, ubijom dil. Dawaj, bystro!
– Stef, nie podoba mi się ten Rusek. – stojąca do tej pory cicho Luśka wyraziła swoje obawy. Pokrywały się one z obawami Fabisiaka. Nie było jednak czasu na rozważania, bo chwilę później przy lancii zjawiło się kilku innych osiłków.
-No, bystro, wchadi w maszinu! – zakomenderował jeden z mężczyzn. Stefan nawet nie próbował protestować. Wiedział, że z ludźmi ze Wschodu nie ma żartów. – Ale dziewczynę zostawcie. – poprosił.
– Kanjeszno, djewoczka nas nje nrawitsja. – wspaniałomyślnie odrzekł herszt grupy, osobnik, którego poznali jako pierwszego.
– Luśka, spierdalaj! Nie martw się o mnie. Jak mnie nie zabiją to przeżyję. – Fabisiak chciał jeszcze coś dodać, jednak jego wypowiedź została brutalnie przerwana silnym ciosem w żołądek. Ludzie ze Wschodu wciągnęli ofiarę do środka auta, po czym odjechali z targu z piskiem opon.
Dopiero teraz Luśka odzyskała mowę.
– Kurwa, widzieliście?!
Jednak na jej słowa nikt nie zareagował. Widać akcje podobnego typu były tu na porządku dziennym.
– Ludzie! Ludzie, Kacapy porwały człowieka, a wy udajecie, że nic się nie stało?
Jako, że nadal nie było efektów jej krzyku, dziewczyna złapała za poły kurtki przechodzącą najbliżej kobietę.
– Ty cipo, a gdyby to twego starego porwali?
– To życzyłabym im jeszcze szerokiej drogi! – od razu odpowiedziała kobieta. – Nie piekl się tak kochana. Z Ruskimi nie wygrasz. Ale i po prawdzie nieźle musiał ten twój gach im zaleźć za skórę, bo za byle gówno tak się nie biorą. Jacy są to są, ale niewinnego nie skrzywdzą.
– Racja. – poparł ją stojący niedaleko sprzedawca zielonej coroli. –Igrał, igrał, to się doigrał.
– Co ty, zmurszały chuju, możesz o nim wiedzieć? – krzyknęła Luśka.
– A nic nie wiem, ale takiej lancii zwykłą, uczciwą pracą człowiek się w tym kraju nie dorobi.
– Gdzie go mogli wywieźć?
– No przecież, że nie do sanatorium w Szwarcwaldzie. Pojechali kawałek do lasu, na pierwszą lepszą polankę…
Luśka nie chciała tego dalej słuchać. Poza tym wokół niej zaczął się schodzić tłumek gapiów. Teraz, gdy nie było już żadnego zagrożenia życia, znalazła się całkiem spora grupa znawców tematu.
– Pewnie ukręcą mu wora. – wyraził przypuszczenie szpakowaty grubas ubrany w znoszoną wiatrówkę i mocno wypchane na kolanach zielonkawe sztruksy.
– Panie, co pan?! Za jajca to się biorą jak przelecisz nie tą piczkę co możesz. – ze znawstwem odparł człowiek obsługujący na giełdzie obwoźny wózek z ciepłymi napojami, który z racji swej pracy pewnie niejedno już tutaj widział.
– A fakt. Temu wsadzą pewnie w dupę trzonek od siekiery. – nie dawał za wygraną grubas.
– Toś się pan filmów naoglądał! – znów ostudził go sprzedawca kawy i herbaty. – Nie szkoda siekiery? Każą mu wykopać grób i tyle. A potem tak to zamaskują, że jak przypadkiem jakiś kundel nie poczuje mięcha i nie zacznie odkopywać kości, to i przez 100 lat nie znajdziesz.
– O ja pierdolę. Gdzie ja jestem? – nie dowierzała Luśka. – Teraz to i ze trzydziestu kretynów stoi i rozprawia, ale jak trzeba było człowiekowi pomóc to żadnego chuja nie widziałam, same cipy.

Dodaj komentarz