Dwa tygodnie temu na Jamajce odnotowano śmierć kolejnej znanej osoby, która przegrała walkę z koronawirusem. Tą osobą był Frederick Nathaniel Hibbert, znany jako Toots Hibbert – pionier muzyki reggae, będący aktywnym zawodowo przez niemal 60 lat! To także lider formacji The Maytals, zespołu, który płynnie przeszedł od muzyki ska, przez rocksteady do reggae. Zdaniem wielu Toots and The Maytals pod względem popularności i znaczenia dla rozwoju reggae ustępowali jedynie The Wailers, a więc grupie towarzyszącej Bobowi Marleyowi.
The Maytals w 1962 r. założyła trójka przyjaciół: wspomniany Toots Hibbert, Henry „Raleigh” Gordon oraz Nathaniel McCarthy, bardziej kojarzony jako Jerry Matthias. Początkowo nazwali się The Vikings i The Flames. Pierwszy singiel grupy nosił tytuł „Hallelujah”, zaś debiutancka płyta z 1964 r. została nazwana „Never Grow Old”. Przełomowe dla formacji „Tootsa” Hibberta było przejście w 1966 r. ze stajni Prince’a Bustera pod skrzydła producenta Byrona Lee. Wtedy The Flames stali się The Maytals a ich piosenka „Bam Bam”, wyprodukowana oczywiście przez Byrona Lee, została wybrana najlepszym nagraniem pierwszej edycji Jamaica Independence Festival. Dodać należy, że The Maytals jeszcze dwukrotnie triumfowali w tej imprezie: w 1969 r. z nagraniem „Sweet and Dandy” oraz 3 lata później z „Pomps and Pride”. Ale oprócz pierwszych sukcesów zespół przeżywał także niewesołe chwile. „Toots” Hibbert został osadzony w więzieniu na 18 miesięcy za posiadanie marihuany. Po opuszczeniu zakładu karnego przez Hibberta powstał jeden z najpopularniejszych utworów The Maytals – „54-46 That’s My Number”.
Pierwszym międzynarodowym przebojem grupy było nagranie zatytułowane „Monkey Man” z 1970r. Utrzymane w rytmach ska nagranie opowiada o kobiecie, która wybrała innego i on jest właśnie tytułowym bohaterem utworu. Do dzisiaj „Monkey Man” doczekało się kilku wersji wykonywanych przez innych artystów, w tym nawet przez Kylie Minogue. Dwa lata później grupa Tootsa Hibberta zamieściła dwie piosenki na ścieżkę dźwiękową najpopularniejszego, jak się potem okazało, jamajskiego filmu w historii, „The Harder They Come”, znanego w Polsce jako „Nierówna walka„, w którym w głównej roli wystąpił Jimmy Cliff.
W latach 1973-1975 Toots and The Maytals nagrali swoje 3 najlepsze płyty: „Funky Kingston” (11. album roku 1973 wg. Pazz & Jop czasopisma „The Village Voice”), „In the Dark” (oceniona 5/5 przez magazyn muzyczny „Rolling Stone”) oraz chyba najbardziej znany krążek grupy „Reggae Got Soul”.
Przez kilka następnych lat nie było zbyt głośno o zespole Tootsa Hibberta, ale pod koniec lat 70. w Wielkiej Brytanii nastąpił wybuch popularności muzyki ska oraz punku, a The Maytals byli idealnym wzorem dobrej grupy ska. Bob Marley wspomniał o The Maytalsach w swoim przeboju „Punky Reggae Music” z 1977 r.
W 1980 r. Toots and The Maytals znaleźli się w Księdze Rekordów Guinnessa, jako zespół, którego płyta live znalazła się najszybciej w sklepach od momentu rejestracji koncertu. Od występu w londyńskim Hammersmith Palais do czasu pojawienia się na półkach sklepów muzycznych minęły zaledwie… 24h! A potwierdzeniem tego, że szybkość szła w tym przypadku w parze z jakością był fakt iż ten krążek otrzymał nominację do Nagrody Grammy.
Po wydaniu kolejnej płyty zatytułowanej „Knockout” formacja Toots and The Maytals zawiesiła działalność, a jej lider skupił się na karierze solowej. Zespół zszedł się znowu dopiero na początku lat 90. XX w., choć w jego składzie nastąpiły liczne zmiany (zabrakło m.in. Raleigha Gordona i Jerry’ego Mathiasa, a więc 2 z 3 założycieli formacji). Pierwszą studyjną płytę Maytalsi wydali jednak dopiero w 1997 r. Ukoronowaniem działalności grupy ska z Jamajki był rok 2004. Wtedy to ukazała się płyta „True Love”, za którą Toots and The Maytals otrzymali Grammy w kategorii Najlepszy Album Reggae, w pokonanym polu zostawiając m.in. Jimmy’ego Cliffa czy duet producencki Sly & Robbie. W tym samym roku doszło do ciekawego zdarzenia. Toots and Maytals wystąpili w programie „Saturday Night Live” w amerykańskiej telewizji NBC, w którym jednym z gości był teksański milioner, a obecnie prezydent USA, Donald Trump. Milioner wysłuchał występu Jamajczyków i powiedział później: „Poszedłem na chwilę ich posłuchać. Moja córka, Ivanka, mówiła mi kiedyś jacy oni są wspaniali, i miała rację. Muzyka na tyle mnie odprężyła, że nie denerwowałem się w czasie programu”.
W 2008 r. Toots and The Maytals gościli w Polsce występując w czasie letniego festiwalu Regggaeland w Płocku. Śmiało można powiedzieć, że był to występ największej legendy reggae na ziemi polskiej w historii.
Dziesięć lat później zespół Tootsa Hibberta wyruszył w trasę koncertową świętującą 50 lat występów kapeli na scenie. Do tego czasu utwory Toots and The Maytals aż 31 razy lądowały na 1. miejscu Jamajskiej Listy Przebojów, co nie udało się żadnemu innemu artyście czy zespołowi.
Zapewne jamajscy wirtuozi ska i regggae występowaliby do dziś, gdyby nie śmierć lidera formacji, Tootsa Hibberta, po której obwieszczono zakończenie działalności The Maytals.
Poniżej zamieszczam jeden z największych hitów Toots and Maytals, utwór „Sweet and Dandy”, wykorzystany w kultowym filmie „The Harder They Come” w 1972 r.
Toots and The Maytals
Pierwotna nazwa: The Maytals
Ostatni skład grupy: Radcliffe „Dougie” Bryan, Earl “Paul” Douglas (ur. 1950 r. – region Saint Ann, Indie Zachodnie), Charles Alexander „Bulgie” Farquharson, Marie „Twiggi” Gittens (ur. 27.10.1969 r. – Kingston, Jamajka), Carl Harvey (ur. 01.10.1958 r. – Indie Zachodnie), Frederick Nathaniel „Toots” Hibbert (ur. 08.12.1942 r. – May Pan, Indie Zachodnie – zm. 11.11.2020 r. – Saint Andrew Parish, Jamajka), Leba Hibbert-Thomas (ur. Kingston, Jamajka), Clifton „Jackie” Jackson (ur. III 1947 r. – Kingston, Indie Zachodnie), Stephen Stewart.
Poprzedni członkowie: Lynford „Hux” Brown (ur. 04.12.1944 – Port Antonio, Indie Zachodnie), Harold Butler, Henry „Raleigh” Gordon (ur. 1945 r. – Indie Zachodnie), Winston Grennan (ur. 16.09. 1944 r. – Duckenfield, Indie Zachodnie – zm. 27.10.2000 r. – Nantucket, Massachusetts, USA), Michelle Eugene, Indie Zachodnie – zm. 18.06.2020 r. – Oakland, Kalifornia, USA), Jerry Matthias (ur. jako Nathaniel McCarthy – 1945 r. – Indie Zachodnie), Winston Wright (ur. 1944 r. – May Pen, Indie Zachodnie – zm. 1993 r. – Kingston, Jamajka).
Wybrane płyty: „Never Grow Old” (1964), „Funky Kingston” (1973), „Reggae Got Soul” (1975), „Live” (1980), „True Love” (2004).
Ważniejsze utwory: „Bam Bam” (1966), „54-46 That’s My Number” (1968), „Sweet and Dandy” (1969), „Monkey Man” (1970), „Pomps and Pride” (1972).
Strona internetowa: TUTAJ