Sogyal Rinpoche – mądrości tybetańskiego lamy

Pięć miesięcy temu w wieku 72 lat zmarł Sogyal Rinpoche, czy też jak się nieraz zapisuję w Polsce – Sogjal Rinpocze. Był on tybetańskim dzogczen lamą, kolejnym wcieleniem dziewiętnastowiecznego mistrza nazwiskiem Tertön Sogyal Lerab Lingpa. Założył także, oczywiście poza granicami okupowanego przez Chiny Tybetu, międzynarodową organizację buddyjską Rigpa, działającą w latach 1979-2017 (w szczytowym okresie była obecna w 41 krajach), oraz był autorem wydanej po raz pierwszy w języku angielskim publikacji zatytułowanej „The Tibetan Book of Living and Dying”, która ukazała się aż w 56 krajach, w tym również w Polsce.

Jeśli chodzi o organizację Rigpa, to w 2017 r. Sogyal Rinpoche zmuszony był ją zamknąć. Skłoniły go do tego fakty wykorzystywania seksualnego mniszek we Francji przez jednego z jego zaufanych ludzi oraz wykryte przez niezależną brytyjską firmę prawniczą Lewis Silkin LLP nieprawidłowości finansowe.

Znacznie lepiej sprawa ma się z „Tybetańską Księgą Życia i Umierania”, bo taki tytuł nosi wydany w Polsce przekład publikacji Sogyala Rinpoche. To nadal ważna pozycja książkowa dla osób interesujących się buddyzmem, a także dla tych, którzy chcą zrozumieć sens umierania. Z pewnością nie jest to lektura dla każdego. Nie otrzymamy tutaj prostej odpowiedzi na nurtujące nas pytania dotyczące sensu życia. Można się jednak zastanowić czy nie jest to aby coś zbyt przemądrzałego dla osób nie mających na co dzień styczności z naukami Buddy? No cóż, odpowiedź na to pytanie pozostawiam chętnym do przeczytania Księgi, choć zaznaczam, że zakup książki nie jest tanią sprawą, bo cena używanych egzemplarzy w Internecie rozpoczyna się od 70zł (+ ew. koszty wysyłki).

Poniżej skupiam się na kilku fragmentach ww. publikacji dotyczących życia samego Sogyala Rinpoche, wszak wątki biograficzne zawsze interesują mnie najbardziej. Natomiast jako ilustrację muzyczną dzisiejszego wpisu wybrałem utwór „Natural Great Peace” skomponowany przez Michaela Page’a, lidera amerykańskiej grupy poprockowej Mr. Mister, ze słowami wypowiadanymi przez S. Rinpoche.

O początkach swojego życia:

„Urodziłem się w Tybecie. Kiedy miałem sześć lat, wstąpiłem do położonego w prowincji Kham klasztoru mojego mistrza, Dzongsara Khyentse Chökyi Lodrö. W Tybecie mamy jedyną w swoim rodzaju tradycję odnajdowania inkarnacji wielkich mistrzów. Wybiera się je, kiedy są jeszcze dziećmi. Dzieci te otrzymują specjalne wykształcenie, by stać się kiedyś nauczycielami. Nazwano mnie Sogjalem, choć dopiero później mój mistrz rozpoznał we mnie inkarnację Tertöna Sogyala Leraba Lingpy, słynnego mistyka, który był niegdyś jego nauczycielem i mistrzem Dalajlamy XIII„.

O historiach z dzieciństwa:

„Nigdy nie zapomnę starego jogina, którego znałem w Tybecie. Wyglądał tak, że uganiały się za nim wszystkie dzieci. Zawsze śpiewał i recytował teksty. Wszędzie, gdzie się pojawił, gromadził się tłum gapiów, a on mówił im, żeby praktykowali i powtarzali mantrę „Om Mani Padme Hum”. Nosił ze sobą duży modlitewny młynek. Wszystko, co mu dawano, przyszywał do swego ubrania – kiedy się obracał, sam wyglądał jak gigantyczny młyn modlitewny. Pamiętam, że miał psa, który wszędzie z nim chodził. Jogin traktował go jak człowieka; jadł z nim z jednej miski, spał obok i rozmawiał jak z najlepszym przyjacielem”.

O jasnowidzeniu zmarłych:

„Po śmierci bliskiej osoby powinniście być wyjątkowo uważni w swym postępowaniu, by nie ranić i nie niepokoić jasnowidzącej świadomości zmarłego. Kiedy zmarły wraca do żyjących oraz tych, których poproszono o praktykowanie w jego intencji, widzi nie tylko ich czyny, ale i bezpośrednio czyta w ich umysłach. Jeżeli rozgorączkowanych krewnych interesuje tylko podział spadku, jeżeli ich słowa i myśli powodowane są przywiązaniem i niechęcią, jeżeli nie ma w nich prawdziwej miłości do zmarłego, może to wzbudzić w nim wielki gniew, ból i rozczarowanie. A uczucia te popchną go ku nieszczęśliwemu odrodzeniu”.

Sogyal Rinpoche (tyb. བསོད་རྒྱལ་, pol. Sogjal Rinpocze)

Ur. jako Sonam Gyaltsen Lakar – 1947 r. – Kham, Tybet (obecnie Tybetański Region Autonomiczny, Chiny).
Zm. 28.08.2019 r. – Bangkok, Tajlandia.

Wybrane publikacje książkowe: „Dzogchen and Padmasambhava” (Rigpa Fellowship, 1989), „The Tibetan Book of Living and Dying” (pierwsze wydanie: HarperCollins, 1994), „Glimpse After Glimpse: Daily Reflections on Living and Dying” (Rider, 1995), „The Future of Buddhism” (Rider & Co, 2002), „Dzogchen: Heart Essence of the Great Perfection” z Dalajlamą XIV, 2004).

Filmy o nim lub z nim: „Mały Budda” (reż. Bernardo Bertolucci, 1993), „The Making of a Modern Mystic” (reż. Mike Cvitanovich, 1993), „Bouillon de culture” (różni reżyserzy, 1993), „Teachings on Milarepa” (reż. Sasha Meyerowitz, 2008), „Mitgefühl, Weisheit und Humor” (reż. Boris Penth, 2009).

Strona internetowa: TUTAJ