bu1Michael Rose, Don Carlos, Junior Reid, Sly Dunbar, Robbie Shakespeare – to pięć nazwisk, które mówią wszystko każdemu fanowi muzyki reggae.
Michael Rose – najbardziej znany wokalista śpiewający charakterystycznym stylem zwanym tu tu tweng. Don Carlos – twórca utworu „Young Girl”, który wg piszącego te słowa jest jednym z najładniejszych nagrań reggae w historii. Junior Reid – artysta reggae bardzo chętnie współpracujący z gwiazdami amerykańskiego hip-hopu i r’n’b, m.in. z Alicią Keys, Ludacrisem czy Lil’ Waynem. Z kolei Sly Dunbar i Robbie Shakespeare to najsłynniejsza jamajska sekcja rytmiczna; panowie maczali palce przy powstaniu… ponad 200 tys. utworów!
Cała piątka, choć nie jednocześnie, występowała w jednym zespole. W zespole, którego nazwę w przypadku muzyki reggae wymienia się w pierwszym rzędzie obok The Wailers, Inner Circle czy Third World. To grupa Black Uhuru.
Grupa powstała 43 lata temu w Kingston, na Jamajce, jako Uhuru, co w języku suahili znaczy „wolność”. „Ojcami założycielami” byli Don Carlos, Garth Dennis i Duckie Simpson. Zresztą ten ostatni występuje w zespole do dzisiaj. Potem zmieniano nazwę (najpierw na Black Sounds Uhro, później na docelowe Black Uhuru) i skład formacji, by wreszcie w 1977 r. światło dzienne ujrzał debiutancki album „Love Crisis”. Po kolejnych 3 latach ukazała się najbardziej znana płyta Black Uhuru – „Sinsemilla”, z nagraniem tytułowym (słowo „sinsemilla” oznacza kwiat konopi indyjskich) oraz z kawałkiem „Guess Who’s Comin’ To Dinner?”, który zamieszczam na spodzie wpisu. To właśnie przy okazji nagrywania tej płyty zebrała się śmietanka artystów reggae, ze Sly’em i Robbiem w sekcji rytmicznej, Amerykanką Pumą Jones na żeńskim wokalu oraz Michaelem Rose’em jako głównym wokalistą i autorem wszystkich utworów. Kolejne albumy tylko potwierdzały klasę zespołu. Skład się mieszał, jakość pozostawała ta sama. Kwintesencją działalności Black Uhuru w tym czasie była pierwsza w historii Nagroda Grammy w kategorii Najlepszy Album Reggae dla płyty „Anthem”.
W 1986 r. mózg grupy, Michael Rose postanowił odejść z zespołu. Wprawdzie jego następca, Junior Reid, nie ustępował mu klasą, niemniej naturalny blask Black Uhuru zaczynał przygasać. W 1990 r. na raka piersi zmarła Puma Jones. I choć na początku lat 90. XX w. Don Carlos i Duckie Simpson jeszcze raz połączyli szyki, w efekcie czego powstały cztery kolejne płyty, to nie było już dawnej chemii, dzięki której powstawała świetna muzyka.
Black Uhuru, w mocno okrojonym składzie istnieje do dzisiaj. Polska publiczność widziała na żywo Dona Carlosa, Duckiego Simpsona, Andrew Beesa i Michaela Rose’a razem dwukrotnie, w 2003 i 2007 r. Oprócz tego Don Carlos był w naszym kraju cztery razy (Bielawa, Przystanek Woodstock, Wrocław i Ostróda), Michael Rose raz (Nowy Targ), zaś Junior Reid dwa razy (Bielawa, Ostróda). Za każdym razem był to triumf roots reggae, gatunku, do którego popularności przyczyniła się grupa Black Uhuru.


Black Uhuru

Obecni członkowie: Oneil Norman „Andrew Bees” Beckford – ur. 17.05.1972 r., Kingston, Jamajka; Kaye Starr, Derrick „Duckie” Simpson –
ur. 24.06.1950 r., Kingston, Jamajka.
Byli członkowie: Vince Black, Jennifer „Jenifah Nyah” Connally; Lowell Fillmore „Sly” Dunbar – ur. 10.05.1952 r., Kingston, Jamajka; Sandra „Puma” Jones – ur. 05.10.1953 r., Columbia, Karolina Południowa, USA – zm. 28.01.1990 r., Nowy Jork, Nowy Jork, USA; Errol „Tarzan” Nelson; Delroy „Junior” Reid – ur. 06.06.1963 r., Kingston, Jamajka; Janet „Olafunke” Reid; Michael „Mykal” Rose – ur. 11.07.1957 r., Kingston, Jamajka; Robert „Robbie” Shakespeare – ur. 27.09.1953 r., Kingston, Jamajka; Euvin „Don Carlos” Spencer – ur. 29.06.1952 r. – Kingston, Jamajka.
Wybrane płyty: „Love Crisis” (1977), „Sinsemilla” (1980), „Red” (1981), „Chill Out” (1982), „Anthem” (1984).
Ważniejsze utwory: „Sinsemilla” (1980), „Guess Who’s Comin’ To Diner?” (1980), „Sponji Reggae” (1981), „Chill Out” (1982), „Party Next Door” (1984).
Strona internetowa: https://myspace.com/blackuhuru

Dodaj komentarz