-images-la122 kwietnia tego roku minęła 90. rocznica urodzin człowieka, którego określano mianem Godfather of Ska. Tą osobą był Lorenzo Aitken, znany jako Laurel Aitken, zaś muzyka ska to praprzodek reggae i dancehallu. Można więc śmiało powiedzieć, że bez Laurela Aitkena, pioniera ska, nie byłoby Boba Marleya, zwłaszcza że późniejszy król reggae zaczynał właśnie od śpiewania utworów w rytmie ska.
Laurel Aitken przyszedł na świat w 1927 r. na Kubie, jako jedno z sześciorga dzieci Jamajczyka i Kubanki. Wkrótce rodzina Aitkenów osiedliła się na Jamajce, a 12-letni Lorenzo został pracownikiem krajowej organizacji turystycznej – śpiewał dla zagranicznych gości piosenki w stylu mento. Potem były występy w nocnych klubach Kingston i nagrywanie singli. Tak powstały m.in. takie utwory jak „Roll, Jordan, Roll and Boogie Rock”, „Nebuchanezzar”, „Sweet Chariot” czy „Baba Kill Me Goat”. W 1958 r. Aitken przy pomocy producenta muzycznego Chrisa Blackwella wydał nagranie „Boogie in My Bones”. Był to pierwszy jamajski utwór w historii nagrany w Wielkiej Brytanii. „Boogie in My Bones” przez 11 tygodni okupował pierwsze miejsce listy przebojów na Jamajce.
Laurel Aitken dalej występował w nocnych klubach stolicy, zwłaszcza w ekskluzywnym Glass Bucket Club. Było tak do 1960 r., czyli do czasu, gdy artysta urodzony na Kubie zdecydował się na wyjazd na Wyspy Brytyjskie. W latach 1960-1963 Aitken wydał na Tamizą 15 singli, po czym wrócił na Karaiby i dołączył do zespołu The Skatelites, grupy, która w późniejszych latach zyskała miano kultowej. Jednak gra w zespole nie była spełnieniem marzeń Aitkena, zaś solowe zaistnienie na Jamajce wydawało się mało realne, więc artysta znowu opuścił Karaiby i jeszcze raz spróbował szczęścia w Wielkiej Brytanii. Tym razem związał się z wytwórnią Pama Records, założoną przez 3 braci Palmerów: Harry’ego, Jeffa i Carla, i nastawioną na wydawanie muzyki z Jamajki. Był to strzał w dziesiątkę. Aitken w krótkim czasie stał się popularny, zaś jego muzyki słuchali nie tylko imigranci z Karaibów, ale i modsi (mod to subkultura, której przedstawiciele charakteryzowali się pedantycznym sposobem ubioru, nienawiścią do edukacji, zainteresowaniem najnowszymi trendami mody oraz muzyką eksperymentalną) oraz… skinheadzi (mało kto wie, że początkowo przedstawiciele tej grupy młodzieży słuchali dużo reggae, ska a nawet afroamerykańskiego soulu!).
Jednak po 3 wydanych pod koniec lat 60. płytach długogrających Laurel Aitken musiał zderzyć się z rosnącą popularnością muzyki reggae. Ska powoli odchodziła do lamusa, zaś Aitken był już zbyt ukształtowanym artystą, by przerzucić się na śpiewanie utworów w stylu Boba Marleya czy Dennisa Browna. Godfather of Ska zaprzestał nagrywania, przeprowadził się do Leicester w środkowej Anglii i powrócił do występów w klubach nocnych, tyle że teraz brytyjskich. Miłym przerywnikiem, choć niestety tylko przerywnikiem, było w tym czasie nagranie utworu „Rudi Got Married”, jedynego nagrania Aitkena, które weszło na brytyjską listę przebojów. Samo nagranie jest bliźniaczo podobne do piosenki „A Message To You, Rudy” Dandy’ego Livingstone’a, którą spopularyzował angielski zespół ska The Specials. „Rudi Got Married” to znak rozpoznawczy artysty z Karaibów, toteż zamieszczam ten utwór na dole wpisu.
Ostatnia fala popularności Laurela Aitkena zaczęła się w 1996 r. i trwała niemal 10 lat, to jest do jego śmierci. Koniec lat 90. XX w. to czas triumfu muzyki dancehall oraz powrót do korzeni rytmów z Jamajki. W latach 1996-2005 Aitken wydał aż 14 płyt (w tym dwie z grupą The Skatelites), więcej niż kiedykolwiek wcześniej, występował też od czasu do czasu na żywo.
Laurel Aitken, pseudonim The Godfather of Ska, zmarł na atak serca w Leicester, gdzie mieszkał. W chwili śmierci miał 78 lat.

Laurel Aitken
Prawdziwe nazwisko: Lorenzo Aitken
Ur. 22.04.1927 r. – Kuba.
Zm. 17.07.2005 r. – Leicester, Anglia, Wielka Brytania.
Wybrane płyty: „Ska With Laurel” (1965), „Laurel Aitkin Says Fire” (1967), „High Priest of Reggae” (1969), „The Blue Beat Years” (1996), „Godfather of Ska” (2000).
Ważniejsze utwory: „Boogie in My Bones” (1958), „Sweet Jamaica” (1963), „Reggae Popcorn” (1970), „Rudi Got Married” (1980), „Skinhead” (1999).
Strona na FB: www.facebook.com/OfficialLaurelAitken

Dodaj komentarz