Muzyka world od A do Z – Nneka

Jedną z gwiazd zbliżającego się Festiwalu Skrzyżowanie Kultur będzie Nneka Egbuna, czyli po prostu Nneka, niemiecka wokalistka soulowa i aktorka pochodząca z Nigerii.
Nneka przyszła na świat w mieście Warri, w leżącym nad Zatoką Gwinejską stanie Delta. Jej mama jest Niemką, zaś po ojcu Nneka należy do grupy etnicznej Igbo, tej samej co np. pisarz Chinua Achebe, piłkarze Jay-Jay Okocha i Nwankwo Kanu czy popowy duet braci-bliźniaków P-Square.
W wieku 18 lat Nneka przyjechała do ojczyzny swojej matki. Oto jak w jednym z wywiadów kilka lat później opisywała swe wrażenia: „To, co zobaczyłam przytłoczyło mnie. Nie spotkałam się z aż takim zorganizowaniem – W Niemczech wszyscy są punktualni i nie przechodzą przez ulice na czerwonym świetle. Nie myśl sobie, że w Nigerii nie mamy świateł, ale tam dużo częściej łamiemy przepisy (śmiech). Zaskoczył mnie również system edukacyjny i fakt, w jaki sposób traktuje się dzieci i młodzież. Mają oni tutaj tyle wolności, której chyba nadużywają. Te wszystkie małe rzeczy składają się na jedną wielką różnicę w mentalności, która ma swoje dobre i złe strony”.
Nneka studiowała antropologię na Uniwersytecie Hamburskim, i co najważniejsze, nie przerwała studiów nawet wtedy, gdy zyskała już pewien rozgłos. Rozgłos ten pozwolił jej na wystąpienie jako support przed koncertem Seana Paula w Hamburgu, ale pierwsza płyta dziewczyny z Warri ukazała się dopiero w 2005 r., gdy Nneka miała na karku ćwierć wieku. Krążek „Victim of Truth” poprzedziła wydana dla niszowej wytwórni Yo Mama’s Recording Company EP-ka „The Uncomfortable Truth„, po której artystka wyruszyła w tournée z Patricem Bartem-Williamsem (piosenkarzem i producentem muzycznym, synem reżysera i pisarza z Sierra Leone Gastona Barta-Williamsa). „Victim of Truth” nagrywano w Niemczech, Anglii, Francji, Holandii, ale także w Nigerii i Japonii. Płyta spodobała się słuchaczom, natomiast krytycy muzyczni pominęli ją milczeniem, i to do tego stopnia, że brytyjski „Sunday Times” nazwał krążek artystki z Warri „najbardziej niedocenionym albumem roku”. Nneka zaczęła być jednak popularna, co szybko przełożyło się na jej udział w wielu festiwalach muzycznych w Europie. Jednak dopiero wydanie drugiej płyty uczyniło Nigeryjkę prawdziwą gwiazdą europejskiego soulu. Na początku 2008 r. ukazał się krążek „No Longer at Ease”, nawiązujący tytułem do powieści Chinui Achebe. Na wypełnionym soulem, hip-hopem i reggae albumie rej wodziły treści polityczne dotyczące rodzimego kraju artystki, czyli Nigerii. Nie były to łatwe tematy. Trudna sytuacja w Delcie Nigru oraz wszechobecna w państwie korupcja nieczęsto goszczą w utworach nagrywanych w Europie, jednak płyta „No Longer at Ease” okazała się komercyjnym sukcesem, zaś pochodząca z niej piosenka „Heartbeat” zawędrowała na czołówki list przebojów w Niemczech i Anglii. To jak dotąd największy przebój artystki. Zamieszczam go na dole wpisu.
W listopadzie 2009 r. Nneka po raz pierwszy wystąpiła z koncertami w Stanach Zjednoczonych. Odwiedziła m.in. Nowy Jork, Filadelfię i Los Angeles, wszędzie spotykając się z bardzo dobrą reakcją. To właśnie w Stanach Zjednoczonych artystka wydała kilka miesięcy później swój trzeci krążek „Concrete Jungle” poprzedzony wizytą w popularnym programie telewizyjnym Davida Lettermana. Wielkiego sukcesu nie było, co przy ilości soulowych gwiazd na amerykańskim rynku muzycznym nie jest dziwne, niemniej 57. pozycja na liście płyt r’n’b i hip-hop Billboardu też nie było byle czym. Do tego Nneka nawiązała współpracę z takimi gwiazdami, jak Nas, Damian Marley, Jill Scott, Mary J. Blige czy Erykah Badu.
W 2010 r. nigeryjska piosenkarka wykonała jeden z oficjalnych utworów na Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej South Africa 2010. Piosenka nazywała się „Viva Africa”.
Czwarty krążek Nneki ponownie został nagrany w Europie. Artystka zrozumiała, że nie zawojuje Ameryki, natomiast w Europie ma ugruntowaną pozycję topowej piosenkarki soul. Sama Nneka o płycie „Soul is Heavy” mówiła tak: „Tym razem jest tu więcej elektroniki, jednak nadal poruszam ważne kwestie, takie jak: korupcja, fanatyzm religijny czy konflikty wojenne”.
Ostatni, jak dotąd, album afrykańskiej piosenkarki („My Fairy Tales”) ukazał się 3 lata temu. Wydano go w Bushqueen Music, małej wytwórni założonej przez Nnekę i producenta Martina Schumachera.
Mało ludzi w Polsce wie, że Nneka to także aktorka. Ta polska niewiedza bierze się, że Nigeryjka wystąpiła dotąd w niszowych, niepokazywanych w naszym kraju produkcjach. Jej debiut na ekranie przypadł na nollywoodzki film w reżyserii Paula Igwe pt. „Lake of Fire” z 2004 r. Także i ostatni występ piosenkarki na srebrnym ekranie to kino Nollywoodu (niewielka rólka w „Fifty” Biyiego Bandele z 2015 r.).
Nneka gościła już w Polsce kilka razy. Nad Wisłą debiutowała na początku kwietnia 2009 występując w Centrum Sztuki Manggha w Krakowie. Widać gród Kraka przypadł Nigeryjce do gustu, bo 2,5 roku później dała w tym mieście kolejny koncert, tym razem w Klubie Studio, w dzielnicy Krowodrza. W połowie maja 2012 r. Nneka była główną gwiazdą festiwalu Gdańsk Dźwiga Muzę. Do miasta Neptuna artystka z Warri powróciła niemal 3 lata później, występując w Klubie B90. Również i Warszawa gościła pannę Egbunę (m.in. 2 razy Palladium i raz Proxima). Wychodzi więc na to, że Nneka jest nad Wisłą równie tak częstym gościem, jak Richard Bona albo Bobby McFerrin.
Muszę się przyznać, że był czas, kiedy Nneka myliła mi się z inną niemiecką Nigeryjką, również piosenkarką soulową grającą w filmach, starszą od niej o kilka miesięcy Ayọ (Joy Olasunmibo Ogunmakin). Mam nadzieję, że dzięki koncertowi w ramach Festiwalu Skrzyżowanie Kultur piosenkarka z Warri już zawsze będzie dla mnie Nneką, artystką jedyną w swoim rodzaju.

Nneka
Całe nazwisko: Nneka Egbuna
Ur. 24.12.1980 r. – Warri, Delta State, Nigeria.
Wybrane płyty: „Victim of Truth” (2005), „No Longer at Ease” (2008), „Concrete Jungle” (2010), „Soul is Heavy” (2012), „My Fairy Tales” (2015).
Ważniejsze utwory: „Gypsy” (2005), „Heartbeat” (2008), „Africans” (2010), „Viva Africa” (2010), „Nothing Matters” z Trickym (2013).
Filmy z jej udziałem: „Like of Fire” (2004), „Offside” (2005), „Relentless” (2010), „Drexciya” (2012), „Fifty” (2015).
Strona internetowa: www.nnekaworld.com