Dla laika z Polski Hindus to Hindus, nieważne czy jest to ktoś z północy Indii, z południa czy nawet NRI (Non Resident Indian – Hindus mieszkający poza krajem). Wydaje mi się, że działa to nieco na podobieństwo Chin, że niby wszyscy Chińczycy są tacy sami. Oczywiście nie są, Kraj Środka zamieszkuje wiele mniejszości, tyle że przygniatającą większość rzeczywiście stanowią Hanowie. Z Indiami jest diametralnie inaczej, a już północ kraju i jego południe to tak jakby w jednym rzędzie postawić rdzennego Szweda i Greka – niby obaj Europejczycy, ale…
To nie miejsce ani czas, by się rozwodzić nad różnicami pomiędzy regionami Indii, trzeba natomiast wiedzieć, że owe różnice występują także np. w kinie czy muzyce. Filmy bollywoodzkie są inne niż tollywoodzkie (kinematografia Telugu), mollywoodzkie (kinematografia Malajalam) czy kollywoodzkie (kinematografia tamilska). Podobnie rzecz ma się z muzyką, z idolami muzycznymi. Oczywiście są gwiazdy ekranu czy sceny, które cieszą się sławą w całym kraju. Na pewno należy do nich Krishnan Nair Shantakumari Chithra, znana jako K.S. Chithra (wg innych zapisów K.S. Chitra) lub po prostu… Nightingale of South India (Słowik Południowych Indii), względnie Keralathinte Vanambadi (Słowik z Kerali). Tu trzeba od razu dodać, że kolejna różnica między północą a południem kraju jest taka, że Tamilowie, ludność Malajalam, Kannada czy Telugu zapisują nazwiska wg ciekawego systemu: 1. nazwa rodzimej miejscowości, 2. imię i nazwisko ojca, 3. imię własne 4. imię kastowe. W przypadku pani Chithry darowano sobie nazwę miejscowości, co można zrozumieć wiedząc, że urodziła się w… Thiruvananthapuram.
Słowik Południowych Indii śpiewa w kilkunastu językach (m.in. w telugu, malajalam, kannada, tamilskim, orija, hindi, assamskim, bengalskim, syngaleskim czy pendżabskim). K.S. Chithra nagrała do tej pory ponad 25 tys. piosenek, głównie do filmów, ale wydała także kilka płyt z muzyką spoza sal kinowych. Wokalistka otrzymała 31 nagród muzycznych, w tym aż 6 statuetek Filmfare Awards (indyjski odpowiednik Oscara): trzy za piosenki do filmów mollywoodzkich (sama Chithra pochodzi z grupy etnicznej Malajalam), dwie za utwory tollywoodzkie i jedną za nagranie do filmu sandalwoodzkiego (kinematografia Kannada). Z kolei piosenka zatytułowana „Kannalanae” zaśpiewana przez artystkę w głośnym filmie Maniego Ratnama pt. „Bombaj” została zaliczona przez brytyjski dziennik „The Guardian” do „1000 nagrań muzycznych, których każdy powinien posłuchać”. Właśnie tę kompozycję słynnego A.R. Rahmana zamieściłem na dole wpisu.
Playback singersi (wokaliści i wokalistki wykonujący piosenki filmowe) niezbyt często pokazują się publicznie. Ich przede wszystkim ma być słychać. Ale niemal na każdym publicznym zdjęciu K.S. Chithra jest uśmiechnięta, choć los nie szczędził jej ciosów – jedyne dziecko piosenkarki, 9-letnia córeczka, utopiła się w hotelowym basenie w Dubaju.
Od kilku lat organizatorzy warszawskiego Festiwalu Skrzyżowanie Kultur po zakończonej edycji pytają się fanów o to, kogo chcieliby zobaczyć i usłyszeć za rok. Ja niezmiennie powtarzam PLAYBACK SINGERS z Indii. Myślę, że gdyby Hindusi istotnie mieli się pojawić pod Pałacem Kultury i Nauki w Warszawie to nie powinno wśród nich zabraknąć Słowika z Kerali.
K.S. Chithra (malajalam: കെ.എസ്. ചിത്ര)
Całe nazwisko: Krishnan Nair Shantakumari Chithra.
Ur. 27.07.1963 r. – Thiruvananthapuram, Kerala, Indie.
Mąż: Vijayashankar, córka Nandana.
Wybrane płyty z muzyką spoza filmów: „Ragga Ragga” z The Voodoo Rapper (1993), „Piya Basanti” z Ustadem Sultanem Khanem (2000), „My Tribute To M.S. Subbulakshmi” (2006), „Nightingale: A Salute to Lataji” (2009), „Sunset Point” z Bhupinderem (2012).
Ważniejsze utwory: „Kannalanae” (1995), „Nuvvosthanante” z Raqeebem Alamem (2004), „Kalabham Tharaam” (2006), „Kunnathe Konnaykum” (2009), „Seethamma Vakitlo” z Kailashem Kherem (2013).
Strona dla fanów: www.facebook.com/kschithraofficial
