cb1Jest bez wątpienia jednym z najbardziej znanych wykonawców brazylijskich średniego pokolenia, głosem diaspory afrobrazylijskiej, świadomym piosenkarzem i gwiazdą muzyki axé.
Antonio Carlos Santos de Freitas, bo o nim mowa, podobnie jak styl axé, pochodzi z Salvador de Bahia, pierwszej stolicy Brazylii, a jednocześnie miasta, w którym znaczny odsetek stanowią czarni mieszkańcy. De Freitas pracując jeszcze jako dźwiękowiec w jednym z bahijskich studiów nagrań zmienił nazwisko na Carlinhos Brown. Zrobił tak nie na cześć Jamesa Browna, jak się powszechnie sądzi. De Freitas uhonorował żyjącego w XIX w. Henry’ego „Boxa” Browna, niewolnika, który zbiegł na północ Stanów Zjednoczonych, by dołączyć do ruchu abolicjonistycznego.

Po przygodzie z dźwiękiem w studiu nagrań Carlinhos najpierw dołączył do grupy Luís Caldasa, potem do bandu słynnego Caetano Veloso. Następnie były wspólne występy z João Gilberto i Djavanem. Aż wreszcie nadszedł 1991 r., rok, w którym powstała grupa Timbalada, do dziś najsłynniejszy zespół grający samba-reggae i axé. Brown był jego założycielem i charyzmatycznym liderem. Płyty Timbalady sprzedawały się jak świeże bułeczki, ale Carlinhosowi to było mało. W 1996 r. światło dzienne ujrzała pierwsza solowa płyta artysty – „Alfagamabetizado”. Album współprodukował Wally Badarou, zaś gościnnie pojawili się na nim m.in. Gilberto Gil, Gal Costa i Maria Bethânia. I te wspólne nagrania są do dzisiaj znakiem rozpoznawczym Browna. Z kim on nie śpiewał? Bonga, Marisa Monte, Kubańczycy z Los Van Van, metalowcy z Sepultury czy… Shakira, z którą Carlinhos nagrał oficjalną piosenkę Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2014.

A przecież po drodze były jeszcze tak ważne wydarzenia muzyczne, jak powołanie do życia tria Tribalistas (do dzisiaj świat nuci ich przebój „Já Sei Namorar”) i praca nad znakomitą w efekcie ścieżką dźwiękową do filmu Fernando Trueby (reżysera „Chico i Rity” czy „Artysty i modelki”) „El milagro de Candeal”, gdzie pomagał sam Bebo Valdés.
Carlinhos Brown to także działacz społeczny czyniący wiele dobrego dla lokalnej społeczności Salvador de Bahia. Artysta powołał do życia Pracatum Project, który aktywizuje muzycznie dzieciaki ze slamsów Candeal. Jest szansa na to, że zamiast sięgać po narkotyki, młodzi ludzie zajmą się muzyką. Czy jest również szansa na przyjazd artysty na koncerty do Polski, tego nie wiem. Natomiast jako ilustrację dzisiejszego wpisu wybrałem utwór „Tata Gandhi” z płyty „Marabô”, którą Carlinhos Brown nagrał w 2014 roku.

Carlinhos Brown
prawdziwe nazwisko: Antonio Carlos Santos de Freitas
Żona: Helena Buarque de Hollanda, 4 dzieci: 3 córki: Clara (ur. 23.11.1998), Cecília (ur. 25.12.2006) i Leila (ur. 21.10.2009) i 1 syn Miguel (ur. 1997); Carlinhos Brown ma także córkę Ninę oraz syna Chico (ur. 24.08.1996).
Wybrane płyty: „Alfagamabetizado” (1996), „Bahia do Mundo, Mito e Verdade” (2001), „El milagro de Candeal” (soundtrack, z Bebo Valdésem, 2004), „A Gente Ainda Não Sonhou” (2007), „Marabô” (2014).
Ważniejsze utwory: „A Namorada” (1995), „Blen Blen Blen” z Bebo Valdésem (2004), „Earth Mother Water” (2009), „Tata Gandhi” (2014), „La, La, La” z Shakirą (2014)
Strona internetowa: www.carlinhosbrown.com.br

Dodaj komentarz