Lata 2007-2010 to szczyt popularności w Polsce kina bollywoodzkiego. Niemal każda kobieca gazeta zawierała wówczas dodatek w formie indyjskiego filmu DVD. W kraju powstawały fankluby kinematografii znad Gangesu. Co ciekawe, większość fanów stanowiły nastoletnie dziewczęta. Czemu o tym wspominam? Ano, bo dziś mamy podobną sytuację z k-popem, czyli koreańską odmianą muzyki popularnej. Co prawda kobiece pisma nie posiadają dodatków związanych z muzyką z Korei, ale za to istnieje nad Wisłą bardzo liczna rzesza zwolenników, a raczej zwolenniczek, k-popu, i też są to z reguły dziewczęta w wieku 15-20 lat. O fenomenie popularności popowej muzyki koreańskiej w Polsce powstało już kilka artykułów, nie ma więc sensu ponowne zgłębianie tematu. Warto za to przedstawić kilka faktów na temat najpopularniejszego obecnie zespołu k-popowego na świecie, czyli BTS.
Nazwa grupy BTS to skrót od zwrotu Bangtan Sonyeondan, co w luźnym tłumaczeniu oznacza „Kuloodpornych Skautów”. Japońska nazwa zespołu to Bōdan Shōnendan. Natomiast w 2017 r. grupa ogłosiła, że ich nazwa będzie także skrótem od angielskiego zwrotu Beyond The Scene.
Początkowo skład formacji ulegał sporej rotacji, jednak skrystalizował się on przed wydaniem pierwszego singla. Co ciekawe, tylko jedna osoba z BTS urodziła się w Seulu, stolicy Korei Południowej. To RM, czyli Kim Nam-Joon. Za to grupa ma aż po dwóch członków urodzonych w miastach Daegu i Pusan.
Pierwszy singiel zespołu nazywał się „No More Dream” (w Korei Południowej większość utworów ma tytuły angielskojęzyczne, jednak sama piosenka śpiewana jest po koreańsku) i został wydany w czerwcu 2013 r. Rok później pojawiła się japońska wersja nagrania.
BTS nagrywa swoją muzykę nie tylko na rynek koreański, ale i japoński. Do tej pory zespół wydał 4 płyty koreańskojęzyczne i 4 ich odpowiedniki po japońsku.
Kilka źródeł podaje, że BTS są pierwszymi Koreańczykami, którzy dotarli do pierwszego miejsca na liście Billboardu. Nie jest to do końca prawda. Główne notowanie Billboardu to „Billboard Hot 100” i na tej liście BTS doszli najwyżej z utworem „On” z płyty „Map of the Soul: 7„. Było to miejsce 4. Poza tym na pozycji 8. wylądowało nagranie „Boy with Luv”, a na 10. „Fake Love”. Natomiast listą, której szczyt zdobyli młodzieńcy z BTS jest „World Digital Song Sales by Billboard”. Koreańczycy pierwszy raz zatriumfowali tam z utworem „Fire” (zamieszczam go na dole wpisu) w 2016 r. Później podobnie było z piętnastoma innymi piosenkami BTS.
Każdy z członków BTS jest „rozpracowany” przez fanów do granic możliwości – wiadomo, co je, jakie ma hobby, czy posiada prawo jazdy, która cyfra jest jego ulubioną, a nawet czy obgryza paznokcie czy nie. Przykładowo Suga (Min Yoon-Gi) kocha koszykówkę oraz spanie, uwielbia mięso, jest najbardziej zestresowany między północą a 6 rano, ma nawyk obgryzania paznokci a jego najlepszą cyfrą jest 3.
Dwa lata temu na rynku księgarskim pojawiła się książka Brytyjczyka Adriana Besleya pt. „BTS: Icons of K-Pop”. Niemal od razu nakładem Burda Media Polska ukazała się polska edycja publikacji zatytułowana „BTS. Koreańska fala”.
Na początku 2020 r. Stowarzyszenie Niezależnych Krytyków TC Candler podało listę „100 Most Beautiful and 100 Most Handsome Faces” za rok 2019. Wśród mężczyzn pierwsze miejsce zajął na niej wokalista BTS Jungkook (Jeon Jung-Kook), zaś czwarty był jego kolega z zespołu V (Kim Tae-Hyung). Gwoli dokładności należy podać, że drugą lokatę w zestawieniu zajął szwedzki youtuber PewDiePew (Felix Kjellberg) a trzecią kanadyjski piosenkarz Shawn Mendes. Jedenasty był Jason Derulo, 18. Idris Elba, a 20. David Beckham. W setce zmieścili się jeszcze dwaj inni członkowie BTS: 19. był Jimin (Jimin (ur. jako Park Ji-Min), a 44. Jin (Kim Seok-Jin). Pierwsza trójka wśród kobiet to: Tzuyu (Chou Tzu-yu, tajwańska wokalistka grupy Twice), modelka Yael Shelbia oraz Pranpriya „Lisa” Manoban (tajska piosenkarka z południowokoreańskiej grupy Blackpink).
Wkrótce po podaniu listy TC Candler doszło do kompromitacji największej polskiej telewizyjnej stacji komercyjnej – TVN. Prezenterzy „Dzień dobry TVN” Anna Kalczyńska i zapatrzony w siebie Andrzej Sołtysik zaczęli na antenie naśmiewać się z urody Jungkooka, mówiąc między innymi: „Twarz niespecjalnie bardzo męska. Niemal dziecięca, mnóstwo kolczyków”. Czarę goryczy przelała sonda uliczna pokazana w tym samym programie, w której reporter TVN, Adam Feder, pokazywał przechodniom zdjęcie innego członka BTS – J-Hope’a (Jung Ho-Seok).
Szerokim echem odbił się występ BTS podczas 62. Ceremonii Wręczania Nagród Grammy. Koreański zespół był na scenie jednym z gości rapera Lil Nasa X, który wraz z Billym Rayem Cyrusem brawurowo odśpiewał swój przebój „Old Town Road”. Jedną ze zwrotek piosenki zamiast czarnoskórego rapera wykonali właśnie Koreańczycy.
Do grupy BTS należy kilka rekordów związanych z muzyką i ogólnie pojętym internetem. Jednym z rekordów jest np. osiągnięcie miliona obserwujących w serwisie TikTok w najkrótszym czasie (3h31) albo największa ilość wyświetleń teledysku na YouTube w ciągu doby (ponad 100 milionów w 2020 r. w przypadku singla „Dynamite”). Poza tym żaden inny artysta w Korei nie sprzedał więcej płyt niż BTS.
BTS
Bangtan Sonyeondan (방탄소년단), Bōdan Shōnendan (防弾少年団), Beyond The Scene
Skład zespołu: J-Hope (ur. jako Jung Ho-Seok, 18.02.1994 r. – Gwangju, prowincja Jeolla Południowa, Korea Południowa), Jimin (ur. jako Park Ji-Min, 13.12.1995 r. – Pusan, Korea Południowa, Jin (ur. jako Kim Seok-Jin, 04.12.1992 r. – Gwacheon, prowincja Gyeonggi, Korea Południowa), Jungkook (ur. jako Jeon Jung-Kook, 01.09.1997 r. – Pusan, Korea Południowa, RM (ur. jako Kim Nam-Joon, 12.12.1994 r. – Seul, Korea Południowa, Suga (ur. jako Min Yoon-Gi, 09.03.1993 r. – Daegu, Korea Południowa), V (ur. jako Kim Tae-Hyung, 30.12.1995 r. – Daegu, Korea Południowa).
Wybrane płyty: „Dark & Wild” (2014), „Wake Up” (2014), „Wings” (2016), „Love Yourself: Tear” (2018), „Map of the Soul: 7” (2020).
Ważniejsze utwory: „No More Dream” (2013), „Fire” (2016), „Fake Love” (2018), „Boy with Luv” (2018), „Dynamite” (2020).
Strona internetowa: TUTAJ
