W 1988 roku Michał Hrisulidis we wrocławskiej galerii Bez tytułu (obecnie Galeria Miejska) po raz pierwszy publicznie pokazał swoje prace. 30 lat później w tym samym miejscu artysta ponownie prezentuje swój dorobek, na który złożyło się malarstwo, rysunek, a także scenografia teatralna i filmowa.

Michał Hrisulidis to urodzony w 1963 roku wrocławski malarz, rysownik, grafik, a także scenograf teatralny i filmowy. Swoje prace prezentował na wielu wystawach zbiorowych oraz na ponad 50 wystawach indywidualnych w Polsce i za granicą. Zrealizował ponad 40 scenografii do spektakli teatralnych, teatrów telewizji, seriali i filmów fabularnych, w tym do Historii kina w Popielawach czy Daleko od okna w reżyserii Jana Jakuba Kolskiego. Podczas 19. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni artysta otrzymał nagrody za współtworzenie kształtu plastycznego filmu Cudowne miejsce, natomiast podczas 25. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni wyróżniony został za scenografię do filmu Daleko od okna.

Wystawa „Michał Hrisulidis/Złożony” stanowi swego rodzaju podsumowanie 30-letniego dorobku artysty, akcentując jednocześnie wielokierunkowość jego twórczej pracy, Złożoność ta stanowi zresztą niejako esencję artystycznej działalności Hrisulidisa – w jego sztuce malarstwo przenika się bowiem z teatrem, natomiast realizacje scenograficzne uderzają swoją malarskością. Jednakże wielowymiarowość dzieł twórcy nie dotyczy bynajmniej wyłącznie stosowanych mediów oraz przekraczania ich granic. Odnosi się ona również do dualistycznej tożsamości narodowej Hrisulidisa, który – choć wychowany i żyjący na co dzień w Polsce – w sztuce wyraźnie podkreśla swoje związki z Grecją oraz historią i kulturą Greków Pontyjskich. Wobec tego jego twórczość obfituje w antyczne motywy oraz mityczne istoty.

Sztuka Hrisulidisa najmocniej skupia się jednak na postaci człowieka, badając zarówno obszar jego cielesności, jak i duchowości. Zestawiając ze sobą nagość i kostium, dynamikę i bezruch, pospolitość i świętość artysta akcentuje również – zgodnie z nazwą wystawy – złożoność natury ludzkiej, jej dwoistość wyrażającą się przede wszystkim w antonimach, takich jak dobro i zło czy piękno i brzydota.

–

Mirosław Jasiński, kurator ekspozycji, pisze o niej: Grek – Polak, człowiek – artysta, scenograf – malarz, rysownik. Poszukując swojej tożsamości Michał jak się zdaje dochodzi do wcale nieoczywistego faktu – tożsamość może też być, wbrew sensowi swojego źródłosłowu – złożona. A dotarcie do niej zawieszone jest między niemożliwością, zwątpieniem, dokonaniem ze szczyptą medeicznych czarów, jak u Jazona zdobywającego złote runo, a teoretycznie zwykłą baranią skórę, a jednak złotą. Działo się to co prawda w Kolchidzie – historycznie na terenach Pontu, dzisiejszy Krym. Niniejsza wystawa jest trochę jak wspomniany mit – materialnie konkretna, a jednak przesycona wyobraźnią i odwiecznymi pragnieniami.

Autor tekstu: Katarzyna Zahorska