Apache 1Na początku lat 90. XX w. klubowe parkiety Europy opanowało dwóch Jamajczyków serwujących bardziej popową wersję muzyki raggamuffin (czyli przodka dzisiejszego dancehallu!).
Shabba Ranks przedstawiał siebie jako „Mr. Loverman”, natomiast Shaggy był „Mr. Boombastic”.
Tymczasem w Wielkiej Brytanii pewien potomek Pendżabczyków z Indii, Steven Kapur, wystartował z prawdziwym koktajlem multi kulti. On, Hindus z krwi i kości, żyjący w Anglii, będzie śpiewał jak rodowity… Jamajczyk. Na pierwszy rzut oka (i ucha) to nie miało się prawa udać.
A jednak 1993 rok należał na Wyspach do Kapura, a raczej do Apache Indian – bo taki pseudonim przybrał artysta, jeszcze bardziej doprawiając ową mieszankę multikulturową. Utwór „Boom Shack-A-Lack” (zamieszczam go na dole wpisu) grały wszystkie stacje muzyczne. Piosenka ta dotarła do 5. miejsca brytyjskiej listy przebojów, zaś sam Apache Indian w licznych wywiadach mówił, że reprezentuje nowy gatunek muzyczny – bhangramuffin, czyli połączenie tradycyjnej pendżabskiej bhangry z raggamuffin.
Nie były to pierwsze muzyczne kroki Stevena Kapura. Urodził się on w Handsworth, na przedmieściach Birmingham, w miejscu gdzie od dawna mieszkało wielu ludzi pochodzenia karaibskiego, głównie jamajskiego.
Dość powiedzieć, że z tymi okolicami związani byli tak znani artyści, jak urodzona na St. Kitts Joan Armatrading, dubowy poeta Benjamin Zephaniah, wokalista soft-reggae Pato Banton czy popowa piosenkarka Jamelia.

Ale oprócz Jamajczyków czy Trynidadczyków Handsworth posiadało silną diasporę hinduską, zwłaszcza pendżabską. Karaiby – Pendżab, niby dwa odległe rejony świata, lecz młody Steven Kapur od małego chłonął muzykę jamajską. Jego pierwsza nagrana w profesjonalnym studio piosenka nazywała się co prawda „Movie Over India”, ale było to już w stylu bhangramuffin, w dodatku nagrania dokonano w Jet Star Phonographics Ltd., specjalizującym się w muzyce reggae. Kapur miał duże wsparcie ze strony swoich kuzynów, znanych już wówczas w Birmingham jako Simon & Diamond. Diamond to dzisiaj ceniony artysta klubowy używający pseudonimu DJ Swami.
Hit „Boom Shack-A-Lak” ukazał się najpierw na EP-ce „Nuff Vibes”. Po sukcesie utworu nagrano całą płytę „No Reservations”.
Apache Indian podejmował na niej bardzo ważne tematy, m.in. ostro wypowiadał się przeciwko aranżowanym małżeństwom (sam sobie wybrał żonę, oczywiście Pendżabkę i sikhijkę) i alkoholizmowi szerzącemu się wśród brytyjskiej młodzieży azjatyckiego pochodzenia.
Kawałek „Boom Shack-A-Lak” stał się znany na całym świecie. Posypały się propozycje współpracy ze strony Afroamerykanów, czego efektem było m.in. wspólne nagranie z Timem Dogiem wydane już na nowej płycie pt. „Make Way For The Indian”.
Największy przebój Kapura wykorzystany został w kilku amerykańskich filmach, m.in. w dwóch częściach „Głupiego i głupszego” oraz w kreskówce „Scooby-Doo 2. Potwory na gigancie”.

Oczywiście szybko upomniał się także o Kapura i jego pomysły region indyjsko-pakistański. Znana pakistańska prezenterka telewizyjna i wokalistka, Bushra Ansari, zamieściła na swojej płycie „Yeh Meri Zindagi Hai” cover „Boom Shack-A-Lack” śpiewany w języku urdu.
I w zasadzie dobrze, że zostało te indyjskie wyjście awaryjne, bo rzecz jasna 5 minut artysty o ksywce Apache Indian szybko się skończyło, a nowego hitu na miarę tego pierwszego nie było. Pozostało nagrywanie płyt w Indiach (dwa z trzech ostatnich LP), featuringi u innych wykonawców i ciągłe przypominanie światu, że twórca gatunku bhangramuffin, a tak naprawdę jednego przeboju, nadal jest aktywny.

Apache Indian
Prawdziwe nazwisko: Steven Kapur
ur. 11 maja 1967 – Handsworth, Birmingham, Anglia, Wielka Brytania
stan cywilny: żonaty, syn Kelvin.
Wybrane płyty: „Nuff Vibes” EP (1993), „No Reservations” (1993), „Make Way For The Indian” (1995), „Real People / Wild East” (1997), „Karma” (2000), „It Is What It Is” (2013).
Ważniejsze utwory: „Chok There” (1991), „Arranged Marriage” (1992), „Boom Shack-A-Lack” (1993), „”Make Way For The Indian” z Timem Dogiem (1995), „Om Numah Shivaya” (2005).

Dodaj komentarz