Kiedy w październiku 1996 r. niemiecki producent muzyczny i dźwiękowiec Henry Ernst podróżował po Rumunii szukając inspiracji dla swojej pracy, jeden z rolników polecił mu odwiedzenie wioski Zece Prăjini (Dziesięć Pól), w komunie Dagâța, w okręgu Jassy, w rumuńskiej części Mołdawii. W wiosce tej żyli Romowie, a część ich męskiej populacji grała podczas wesel i chrzcin w czymś w rodzaju brass bandu, czyli orkiestry dętej. Gra na instrumentach przechodziła tam ponoć z ojca na syna. Usłużny rolnik dodał, że wprawdzie Zece Prăjini jest tak mała, że nie ma jej na żadnej mapie, ale wystarczy zapytać o Ioana Ivanceę, miejscowego farmera grającego w orkiestrze na klarnecie, a wszyscy wskażą nam drogę. I rzeczywiście, Ernst spotkał się z Ivanceą, a ten wraz ze swoim zespołem dał próbkę gry. Obok popularnych wśród Romów z Bałkanów i Rumunii trąbek w orkiestrze były także róg, tuba, klarnety, saksofony, bębny, a nawet cała perkusja. Kapela zagrała utwory na modłę bałkańską, ale i turecką czy nawet… bollywoodzką.
Henry Ernst wyjechał do Niemiec oczarowany tym, co usłyszał. Jego oczarowanie było na tyle duże, że wziąwszy sobie do pomocy rodaka, Helmuta Neumanna, powrócił do Rumunii i zaprosił grupę Fanfare Ciocârlia do studia nagraniowego w Bukareszcie. Tak powstała pierwsza płyta zespołu – „Radio Pașcani”. Właściwie to album ten nie do końca powstał w Bukareszcie, bo panowie Ernst i Neumann całość zmiksowali już w Berlinie. Tak czy inaczej, „Radio Pașcani” sprzedało się w 150 tys. egzemplarzy, co jak na debiut folkowego zespołu z Rumunii było naprawdę sukcesem.
Postanowiono pójść za ciosem i już rok później światło dzienne ujrzała płyta „Baro Biao”, co można przetłumaczyć na polski jako „Światowe nagrania ślubne”. To z tego albumu pochodzi przebój „Asfalt Tango”, często dziś kojarzony z Fanfare Ciocărlią. Zresztą Asphalt Tango Records nazwano w 2002 r. berlińską wytwórnię specjalizującą się w wydawaniu world music, w tym rzecz jasna płyty Fanfare Ciocărlia. 6 lat później „Asfalt Tango” wykorzystano w sześciominutowym filmie animowanym polskiego reżysera nominowanego do Oscara za film „Katedra”, Tomasza Bagińskiego.
W 2001 r. ukazał się trzeci krążek zespołu – „Iag Bari”. Znalazły się na nim zarówno standardy jazzowe (jak np. „West Side Blues” w wersji na trąbki), jak i nagrania czysto rumuńskie. Jednak największe pokłady coverów zawierała kolejna płyta Fanfare Ciocărlia – „Gili Garabdi”. „Caravan” czy tematy przewodnie z serii filmów „Godzilla” i o przygodach agenta 007, Jamesa Bonda to przykłady na udany mariaż muzyki z różnych kontynentów. Zresztą utwór „O07 (James Bond Theme)” zamieszczam na dole wpisu, można więc samemu ocenić sobie, czy tak jest w istocie.
W październiku 2006 r. zmarł na raka lider zespołu, 66-letni wówczas Ioan Ivancea. Wtedy Fanfare Ciocărlia zwolnili, przyhamowali. Co prawda w następnym roku ukazała się świetna płyta „Queens and Kings” („Królowe i królowie”), na której pojawiły się takie gwiazdy muzyki romskiej, jak Esma Redžepova, Mónika Juhász Miczura (znana jako Mitsou) czy nieżyjący już król muzyki romskiej w Serbii, Šaban Bajramović, ale to bardziej siłą rozpędu, bo na kolejny album studyjny trzeba było czekać aż 4 lata. Zresztą zarówno „Balkan Brass Battle” jak i „Devil’s Tale” były płytami współnagrywanymi z innymi wykonawcami (odpowiednio: Bobanem i Marko Markoviciami z ich bandem oraz Adrianem Raso).
Fanfare Ciocărlia byli kilka razy w Polsce, m.in. w październiku 2009 r. w Klubie Eter we Wrocławiu i na początku 2014 r. w Kaliszu, na Międzynarodowym Festiwalu Bursztynowy Szlak. W styczniu 2017 r. zespół powraca do stolicy Dolnego Śląska – zagrają podczas Ethio Jazz Festivalu we Wrocławiu, będzie więc okazja do posłuchania mistrzów dęciaków z wioski Zece Prăjini.
Fanfare Ciocărlia
Skład zespołu: Paul Marian Bulgaru; Constantin „Şulo” Călin; Constantin „Pînca” Cântea; Nicolae Ioniţal; Dan Ionel Ivancea; Laurenţiu Mihai Ivancea; Lazăr Rădulescu; Costică „Cimai” Trifan; Monel „Gutzel” Trifan; Costel „Gisniac” Ursu.
Byli członkowie: Ion Ivancea – ur. 04.01.1940 r. – Zece Prăjini, Județul Iași, Rumunia – zm. 20.10.2006 r.
Wybrane płyty: „Radio Pașcani” (1998), „Baro Biao” (1999), „Iag Bari” (2001), „Gili Garabdi” (2005), „Queens and Kings” (2007).
Ważniejsze utwory: „Lume, Lume” (1998), „Asfalt Tango” (1999), „Moliendo Café” (2001), „007 (James Bond Theme)” (2005), „Born To Be Wild” (2006).
Strona zespołu na FB: www.facebook.com/FanfareCiocarlia