2. lutego tego roku niemal 95-letni Tadeusz Rolke zamieścił apel na portalach społecznościowych. Mężczyznę ponoć okradziono. Rolke (albo ktoś w jego imieniu) uruchomił zrzutkę na popularnym portalu. Tadeusz Rolke to znany fotografik, prekursor polskiej fotografii reportażowej. Z zaplanowanych 85 tys. złotych zebrano niemal 7 tysięcy i akcja została chwilowo wstrzymana. Zbiórka nie była fałszywa, a Tadeusz faktycznie został okradziony, ale ze względu na skomplikowaną sytuację została wstrzymana do wyjaśnienia, a wszyscy darczyńcy – także anonimowi – otrzymali zwrot wpłat.
Młodsze osoby mogą nie do końca kojarzyć kim jest Tadeusz Rolke i jak ważna to osoba dla polskiej fotografii. Zaczynał od fotografowania życia Romów w podwarszawskich miejscowościach. Później przerzucił się na życie artystyczne stolicy. Potem była moda dla „Przekroju” i kilkunastoletni pobyt w Republice Federalnej Niemiec. Przez cały ten czas Rolke nie uciekał od tworzenia aktów. Były one odważne i dobre jakościowo, lecz z małym „ale”. Otóż Rolke fotografował tylko szczupłe modelki, wręcz brzydził się osób otyłych. W wydanej 8 lat temu książce będącej wywiadem-rzeką, jaki z fotografikiem przeprowadziła Małgorzata Purzyńska, co prawda pytany podpuszczony słowami „Dlatego, że niektórzy panowie, np. Tadzio Rolke, chcą, żeby kobiety były chude” odpowiedział: „Nie, nie Tadzio Rolke. To jest kwestia obyczajowości, mody, modelek, wymagań agencji modelek, tysięcy ludzi z branży modowej”, ale przecież Rolke sam tę branżę tworzył. To wygodna, dyplomatyczna odpowiedź.
Publikacja „Tadeusz Rolke. Moja namiętność” byłaby dość ciekawym zbiorem informacji o nestorze polskiej fotografii, gdyby nie ton rozmowy. Wywiad przeprowadzała bliżej nieznana dziennikarka Małgorzata Purzyńska, która podczas rozmowy pozwoliła Rolkemu na wejście na tory flirtu. Miałem wrażenie, że pani Agnieszka w pewnym momencie zapragnęła być jedną z fotografowanych przez artystę modelek, a może nawet jedną z jego kobiet. Patrząc na zdjęcie dziennikarki to pod względem fizycznym rzeczywiście pasuje do „modelu” fotografika, jednak czytelnika nie powinno to zupełnie interesować. Przeprowadzający wywiad ma być niewidoczny, bo to nie on jest tutaj gwiazdą.
Nowa książka z wywiadem z Tadeuszem Rolkem kosztuje nieco ponad 30 złotych (używaną można zakupić taniej), i myślę, że to dobra cena. Mamy tu 464 strony okraszone licznymi zdjęciami. Do tego dochodzą inteligentne odpowiedzi fotografika, bo choć nie ze wszystkimi jego opiniami można się zgodzić, to jednak Rolke nie schodzi poniżej pewnego poziomu wypowiedzi. I tylko szkoda tych wszystkich nieszczupłych kobiet, którym Tadeusz Rolke mógłby zrobić ciekawe nagie zdjęcie.
Poniżej przedstawiam kilka fragmentów książki.
O swoim pochodzeniu:
„Mówię o sobie „Jestem stary Żyd”. Bardzo bym chciał, ale nie jestem. Prapradziadek mojej mamy był Żydem, to jak ja mogę być Żydem? Mogę się tylko interesować ich historią, co zresztą czynię”.
O początkach pracy:
„Pierwszym pismem, w którym pracowałem była „Stolica”. Ale najpierw zamieściłem sporo materiałów w „Świecie Młodych”, wysokonakładowym piśmie dla nastolatków, niby harcerskim. Publikowali sporo fotografii”.
O ważnych kobietach w jego życiu:
„Wiesia – moja pierwsza żona. Matylda, Lucyna, Jadwiga. Daliana – do dziś mnie kocha. Kinga – to była bardzo ważna osoba, kompletnie utajniona, nie żyje, zachowały się jej listy do mnie. Dorota – ta alkoholiczka, no i moja druga żona Silke, ją też trzeba wspomnieć. To ile razem? Osiem”.
Tadeusz Rolke
Ur. 24.05.1929 r. – Warszawa, Polska.
Dwukrotnie żonaty: 1. Wiesława (1955-1959, rozwód); 2. Silke (rozwód), 1 córka.
Niektóre wystawy: „Ojcowie i dzieci” (Ratusz w Wolfsburgu, 1970), „Świat to teatr” (Stara Galeria ZPAV w Warszawie, 1980), „Fotografowałem lata sześćdziesiąte i nie tylko” (Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, 1997), „Tu byliśmy (Chasydzi)” (Żydowski Instytut Historyczny w Warszawie, 2003), „Tadeusz Rolke. Fotografie warszawskie” (Dom Spotkań z Historią w Warszawie, 2019).
Wybrane nagrody i odznaczenia: II Nagroda na Ogólnopolskiej Wystawie Fotografii Artystycznej (1958), Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2010), Nagroda im. Marii i Łukasza Hirszowiczów (2018), Nagroda 100-lecia ZAIKS-u (2019), Złoty artKciuk 2021 na Interdyscyplinarnym Festiwalu Sztuk Miasto Gwiazd w Żyrardowie.
Strona na FB: TUTAJ