Mamy rok 1997. Na antenach rozgłośni radiowych w całej Europie zaczyna królować utwór „Şımarık” w wykonaniu Tarkana.
Po raz pierwszy w historii muzyka turecka (na razie w postaci jednego utworu) przyciąga aż takie zainteresowanie słuchaczy.
Do tego wykonawca jest nieziemsko przystojny i ma niezły głos.
Zaczyna się moda na turecki pop. Ale… ani nie był to pierwszy utwór Tarkana, ani Tarkan nie stworzył przebojowego kawałka sam.
Wydatnie pomogła mu Fatma Sezen Yıldırım, znana w Turcji jako Sezen Aksu. To właśnie Sezen Aksu nazywana jest w swojej ojczyźnie
„Minik Serçe” („Wróbelkiem”) albo bardziej dosadnie – „Türk Popunun Kraliçesi„, tj. „Królową tureckiego popu”.
Turecki pop, czyli Türk pop müziği, narodził się pod koniec lat 50. XX w. W latach 60. konkurował z bardziej tradycyjnymi rytmami, zwanymi arabesk. Co prawda do połowy lat 70. królem muzyki tureckiej był śpiewający arabeski Orhan Gencebay, ale końcówka tego dziesięciolecia, oraz kolejne lata wysforowały turecki pop na czoło najpopularniejszych gatunków słuchanych przez Turków. Niemałą zasługę miała w tym
Sezen Aksu. Już jej drugi album, „Serçe” („Wróbel”, stąd późniejsza ksywka nadana jej przez dziennikarzy muzycznych – „Wróbelek”) odniósł sukces komercyjny. Lata 80. to bardzo dobry okres w karierze Sezen Aksu. Choć nie dane jej było reprezentować Turcji podczas konkursu Eurowizji (a startowała w pre-eliminacjach 3 razy), ale współpraca z tureckim producentem ormiańskiego pochodzenia, Onno Tunçem (brat słynnego Arto Tunçboyacıyana), z którym była także związana emocjonalnie (choć nie był jej mężem, a Sezen Aksu czterokrotnie wychodziła za mąż i czterokrotnie się rozwodziła) nadał jej utworom światowego brzmienia. Na 6 lat przed sukcesem „Şımarık” Tarkana ukazała się płyta Sezen Aksu, rzecz jasna wyprodukowana przez Tunça, pt. „Gülümse” („Uśmiech”) z chyba największym jak dotąd przebojem artystki – „Hadi Bakalım” („Podejdź teraz”), który zresztą załączam na dole. Oczywiście od strony instrumentalnej utwór ten dzisiaj trąci myszką, ale trzeba pamiętać, że na początku lat 90. XX w. na europejskich parkietach królował tzw. eurodance i wykonawcy typu Technotronic, Corona, 2 Brothers on the 4th Floor, Dr. Alban czy DJ Bobo, używający w swych utworach linii melodycznej bardzo podobnej do tej z utworu „Hadi Bakalım”.
Rok 1997 r. obfitował u tureckiej piosenkarki w wiele zdarzeń, nie zawsze wesołych. Obok sukcesu Tarkana była i tragiczna śmierć Onno Tunça, ale także i współpraca z samym Goranem Bregoviciem, i to na 2 lata przed naszą Kayah! Sezen i Goran nagrali razem dobrze przyjętą płytę i nazwali ją w iście Bregoviciowy sposób – „Düğün ve Cenaze” („Wesele i pogrzeb”). W 2000 r. Sezen Aksu odwiedziła Polskę, a dokładnie Sopot. Wzięła udział w dziwacznym konkursie zorganizowanym w ramach Międzynarodowego Festiwalu Piosenki przez Telewizję Polską, gdzie oprócz niej śpiewali m.in. Khaled, Alabina, The Afro-Cuban All Stars, ale i tacy wykonawcy jak Drupi, Al Bano, Helena Vondráčková czy grupa Texas. Sezen na 19. uczestników zajęła z piosenką „Deliveren” niezłe 6. miejsce.
W 2005 r. ceniony turecki reżyser filmowy mieszkający w Niemczech, Fatih Akin, zaprosił Sezen Aksu do swojego filmu muzycznego znanego w Polsce pod tytułem „Życie jest muzyką”, którego tytuł oryginalny brzmi jednak o wiele wymowniej – „Crossing the Bridge: The Sound of Istanbul”. W filmie tym, wyświetlanym również w polskich kinach, obok takich tuzów muzyki tureckiej, jak Sezen Aksu, Orhan Gencebay, Sertab Erener czy Kurdyjka Aynur Doğan pojawili się także mniej znani w Europie wykonawcy, jak choćby raper Ceza, czy grunge’owa grupa Duman.
W 2014 r. 60-letnia Sezen Aksu nagrała swoją 23. płytę – „Yeni ve Yeni Kalanlar” i wcale nie zamierza na tym poprzestać.
W końcu tytuł królowej tureckiego popu do czegoś zobowiązuje.
Sezen Aksu
Prawdziwe nazwisko: Fatma Sezen Yıldırım
Ur. 13.07.1954 r. – Sarayköy, Denizli, Turcja
czterokrotnie zamężna: 1. Hasan Yüksektepe (rozwód); 2. Ali Engin Aksu (rozwód); 3. Sinan Özer (1980-1983, rozwód), syn Mithat Can; 4. Ahmet Utlu (rozwód).
Wybrane płyty: „Serçe” (1978), „Sezen Aksu ’88” (1988), „Gülümse” (1991), „Işık Doğudan Yükselir” (1995), „Düğün ve Cenaze” z Goranem Bregoviciem (1997).
Ważniejsze utwory: „El Gibi” (1988), „Hadi Bakalım” (1997), „Sarı Odalar” (1999), „Deliveren” (2000), „Kerdelen” (2005).
