Rozmawiać można z każdym człowiekiem.

Rozmowa odbywa się poprzez monolog np. wykład, który jest formą porozumienia ze słuchaczem. Jest też forma pisana rozmowy- listy,
chociaż  we współczesnych czasach zapomniana, wyparta przez telefon, komputer, świat wirtualny, który opanował ludzkość.
Jednak najbardziej powszechną formą konwersacji jest rozmowa co najmniej dwóch osób.
Dialog najczęściej definiuje się jako wszelkie formy negocjacji, konsultacji oraz zwykłej wymiany informacji, po prostu rozmowa na każdy
temat. Dialog jest to narzędzie łączenia i godzenia interesów rozmaitych grup społecznych. Celem nadrzędnym dialogu staje się zaś budowanie nici porozumienia pomiędzy poszczególnymi osobami.

Obecnie często ludzie nie potrafią, nie chcą ze sobą rozmawiać, boją się konfrontacji z drugą osobą.
Należy zastanowić się, dlaczego jest coraz więcej wojen, aktów przemocy, wandalizmu wokół nas. Człowiek jest istotą stadną, która ma
instynkt przetrwania, powinno się go wykorzystać na rozmowę, bo to dzięki niej otwieramy się przed światem, a świat przed nami.
Adam Mickiewicz powiedział: „Nic pożądańsze­go a nic trud­niej­sze­go na ziemi, jak praw­dzi­wa rozmowa”.

Po pierwsze człowiek powinien nauczyć się rozmawiać, ponieważ jest to najbardziej kompleksowa forma porozumienia.
Pisząc e-maila czy też sms-a nie możemy być pewni, że druga osoba zrozumie, o co nam tak naprawdę chodziło, czy odbierze nasze słowa według naszego toku myślenia. Nie widzi naszych oczu, naszych gestów, nie słyszy tonu głosu, co daje niepewność w oczekiwaniu
na odpowiedź. Dialog, rozmowa w cztery oczy ma tutaj sporą przewagę, gdyż bezpośredni kontakt z naszym rozmówcą to jak
kąpiel w zimnej wodzie. Wszystkiego możemy się spodziewać, ale też szybko można zareagować na słowa krytyki, czy też słowa
uznania wobec naszej osoby i jesteśmy pewni, że dobrze zrozumieliśmy wypowiedziane myśli rozmówcy.

Następnym argumentem przemawiającym za tym, iż dialog prowadzi do porozumienia, jest rozmowa partnerów społecznych
tzw. dialog społeczny. Dialog ten jest obecnie uznawany za metodę zarządzania i pokojową metodę rozwiązywania konfliktów.
Pod tym pojęciem rozumie się wszelkie formy i sposoby współdziałania partnerów społecznych tj. pracodawców i związków zawodowych
w celu budowania pokoju społecznego przez dochodzenie do porozumienia. W literaturze wymienia się różnych uczestników dialogu
społecznego i jego różne szczeble, a także różne jego formy- porozumienia, konsultacje, informacje. Z uwagi na spojrzenie na dialog społeczny z punktu widzenia pracodawcy w obszarze zarządzania wiekiem należy zwrócić uwagę na niektóre najistotniejsze jego aspekty.
Do form dialogu społecznego zaliczyć należy w pierwszej kolejności negocjacje mogące zakończyć się zawarciem porozumienia (rokowania), ale także niewiążące konsultacje oraz wymiana informacji pomiędzy partnerami społecznymi.

Należy zauważyć, że nie istnieje polityka bez dialogu. Cóż znaczyłyby wszelkie ustawy, zarządzenia, gdyby nie konsultacje z profesjonalistami, którzy dobrze znają dany temat i wiedzą czego społeczeństwo oczekuje. Zdarza się też oczywiście i to coraz częściej, że ludzie
z danego środowiska buntują się przeciwko nowym ustawom, co prowadzi do negocjacji z osobami za to odpowiedzialnymi.
Każdy szuka dla siebie dobrego rozwiązania i chce spojrzeć w oczy problemowi i zrobić tak, aby każdy był usatysfakcjonowany.
Dlatego też partnerzy biznesowi spotykają się na naradach, aby omówić warunki umowy, rozstrzygnąć spory.
Wiadomo, że rozmowa jest najlepszym sprzymierzeńcem do rozwiązania konfliktu i zadowolenia jednej, jak i drugiej strony.

Podsumowując.

Dialog jest w swej istocie wspólnym poszukiwaniem pełniejszego zrozumienia. Zmierza do wzbogacenia możliwości i pogłębia więzi między rozmawiającymi. Dialog jest współpracą. Uważam, że potrzebne są rozmowy banalne, potrzebne są dyskusje, potrzebny jest dialog.
Problem polega na tym, w jakich proporcjach wykorzystujemy te wszystkie formy werbalnej komunikacji. Myślę, że życie, które toczy się,
przy akompaniamencie tylko banalnej konwersacji jest nietwórcze.
Życie w ogniu nieustających polemik jest dobre dla fazy ugruntowania przekonań, poglądów oraz umiejętności bronienia ich.
Dialog jest umiejętnością rozumienia, że choć umiemy odpowiedzieć sobie na pewne pytania, niektóre z nich zawsze będą rzeczywistością otwartą, która domaga się stałego i wnikliwego pogłębiania i prób zrozumienia. Świat ludzki jest światem relacji, związków z innymi, co nadaje naszemu życiu znaczenie i sens. Warto rozmawiać, daje nam to poczucie więzi z drugą osobą i prowadzi do porozumienia z otaczającą nas rzeczywistością.