Kilka dni temu Wyspy Salomona, kraj leżący w Oceanii na ponad 900 wyspach, obchodził 40-lecie niepodległości. To dobra okazja, by zapoznać się z tamtejszą muzyką.
Przeciętny Polak o Wyspach Salomona nie wie nic, trudno więc wymagać, by znał muzykę z tego regionu. Tym większe zaskoczenie budzić może fakt, że jednak pewien salomoński utwór jest dobrze u nas znany. W 1992 r. stacje radiowe na całym świecie, w tym i w Polsce, zaczęły puszczać utwór nikomu nieznanej grupy Deep Forest pt. „Sweet Lullaby”. Deep Forest stanowiła para francuskich producentów: Éric Mouquet i Michel Sanchez, ale najważniejszy w owej piosence był nietypowy głos wokalistki. Wiele osób stawiało na to, że było to nagranie wprost z afrykańskiej wioski, ewentualnie być może coś od Indian z amazońskiej dżungli. Nic z tych rzeczy, w „Sweet Lullaby” wykorzystano tradycyjną kołysankę „Rorogwela” śpiewaną przez ludność Mbaenggu (populacja: ok. 6 tys. osób) żyjącą na wyspie Malaita znajdującej się w archipelagu Wysp Salomona. Do nagrania Deep Forest wzięto fragment „Rorogweli” wykonanej w 1970 r. przez kobietę o imieniu Afunakwa. Poniżej zamieszczam oryginalne wykonanie Afunakwy.
Muzyka popularna rozwijała się na Wyspach Salomona dosyć ślamazarnie. Najpierw królowały tam nagrania z pobliskiej Papui Nowej Gwinei, potem, w latach 60. i 70. nadeszła moda na małpowanie amerykańskich wykonawców rockandrollowych oraz artystów reggae z Jamajki. Oczywiście cały czas w tle funkcjonowała tradycyjna muzyka melanezyjska oparta w dużej mierze na bębnach, gongach, grzechotkach oraz gitarach ukulele. W latach 50. XX w. najpopularniejszym artystą salomońskim był Eddie Sitori (pełne nazwisko Edwin Nanau Sitori, ur. 1932 r. – Onepusu, Malaita, Wyspy Salomona), którego utwór „Wakabaot Long Saenataon” („Spacer wzdłuż chińskiej dzielnicy”), śpiewany w salomońskim pidżinie, stał się wielkim hitem na wyspach Melanezji. Było to połączenie zwiewnego reggae z zachodnim popem i całą masą naleciałości wyspiarskich. Piosenka ta doczekała się wielu coverów. Poniżej prezentuję jeden z nich, w wykonaniu zespołu Black Brothers.
Kilkanaście lat później na Wyspy Salomona, ciągle będące brytyjską kolonią, wybrał się szwajcarski etnomuzykolog Hugo Zemb. To właśnie on nagrał kołysankę „Rorogwela” śpiewaną przez Afunakwę z wyspy Malaita. „Rorogwela” ukazała się na płycie Zempa z 1970 r. o tytule „Musique de Guadalcanal, Solomon Islands”, ale dopiero formacja Deep Forest 23 lata później przyczyniła się do popularności tego nagrania.
W 1998 r. na ekrany kin wszedł amerykański film wojenny zatytułowany „The Thin Red Line”, a znany w Polsce jako „Cienka czerwona linia”, do którego muzykę skomponował bardzo popularny u nas Hans Zimmer. Widzowie, którzy oglądali owe dzieło autorstwa Terrence’a Malicka z pewnością pamiętają melanezyjskie śpiewy w tle. Hans Zimmer skorzystał wówczas z pomocy Chóru Wszystkich Świętych (The Choir of All Saints) z Honiary, stolicy Wysp Salomona. Poniżej zamieszczam składankę muzyczną pieśni melanezyjskich właśnie z tego filmu.
Najpopularniejszym obecnie wykonawcą z Wysp Salomona jest Sammy Saeni, znany jako Sharzy (ur. wyspa Simbo, Prowincja Zachodnia, Wyspy Salomona). Zaczynał on w 1995 r. w grupie 2-4-1. Sześć lat później wydał swój solowy album zatytułowany, jakżeby inaczej, „Aloha”, który stał się komercyjnym sukcesem. Dziś Sharzy ma na koncie 7 krążków, a „The Guardian” określił go mianem „living national icon”. Poniżej zamieszczam tytułowe nagranie z debiutanckiej płyty „Aloha” z 2001 r.
Gatunkiem, który obecnie jest na salomońskim topie jest bez wątpienia reggae. W tym stylu swoje utwory nagrywa trio 56 Hop Rod, czyli: McLean „Ruff Neck” Noda, William „Kharzin” Kodi i Johnson „Buad” Luiramo. Swoją nazwę zapożyczyli od nazwy ulicy w Kingston, na której w 1970 r. Bob Marley i The Wailers założyli własne studio nagrań (Hop Rod to zapis w miejscowym pidżin Hope Road). 56 Hop Rod określają swoją muzykę jako połączenie reggae i raggamufin. Poniżej prezentuję chyba ich najlepszy utwór „Secret Lover”.
Z pewnością nadzieją muzyki Wysp Salomona jest szesnastoletnia dziś mieszkanka Honiary, Rosie Delmah. Niespełna 2 i pół roku temu zasłynęła ona z własnego wykonania utworu „When We Where Young” z repertuaru Adele. Mimo, że utrzymana w klimatach soft reggea wersja Rosie znacznie różni się od oryginału, to piosenkę obejrzało na kanale YouTube niemal 6 milionów ludzi. To 10 razy więcej niż liczy cała populacja Wysp Salomona.
Poniżej Rosie Delmah i „When We Where Young”.
