"Divided" – Jarocy

Jest takie powiedzenie, które mówi, że o gustach i guścikach się nie dyskutuje. W końcu każdy ma prawo do posiadania własnej opinii i jej uprzejmego wyrażania. Często mimo to sprowadza się wszystkich do jednego poziomu i krytykuje za to, że ktoś lubi coś mało popularnego, źle się kojarzącego czy niepasującego do danej osoby. Niestety jest tak również w przypadku muzyki. Sama tego doświadczyłam, ponieważ bardzo lubię rocka, metal i muzykę klasyczną. Prawie wszyscy mi mówili, że powinnam zostać przy klasyce, ewentualnie w ramach kompromisu przy starym, alternatywnym rocku. Czy to nieoburzające? Dlatego że jestem małą, podobno uroczą kobietą mam zaprzestać słuchać swojej ulubionej muzyki? W ramach buntu i zamiłowania nadal jej słucham i w taki sposób zdobyłam okazję, by przesłuchać najnowszą płytę Jarocy – Divided.

Grupa Jarocy powstałą z inicjatywy Jarosława Nyckowskiego, który jest wyjątkowo utalentowanym muzykiem, gitarzystą i laureatem wielu konkursów muzycznych. Podkreśla on, że chciał ożywić polski metal i wprowadzić coś nowego, kreatywnego o niekonwencjonalnych połączeniach. Brzmi fantastycznie, prawda? Byłam bardzo pozytywnie nastawiona do całego albumu, mimo że aż tak bardzo nie jestem zapoznana z heavy metalem i pokrewnymi mu gatunkami. Zawsze siedziałam bardziej w tych alternatywnych wykonaniach. Jednak nie można się przecież oprzeć nowoczesnemu metalowi z podobno progresywnymi elementami. Co z tego wyszło?

Jestem bardzo zawiedziona. Znawcą nie jestem, ale uważam, że nie trzeba być nim, by słyszeć, że nic z obiecywanych niesztampowych połączeń, kreatywności i wszystkich tego synonimów nie wyszło. Dla mnie prawie wszystkie utwory na tej płycie brzmią prawie tak samo i nie wyróżniają się niczym. Są tymi piosenkami, na które się nie zwraca uwagi. Przechodzi się obok, rejestruje, że coś tam leci i idzie dalej, nie zapamiętując nic z tego. Spodziewałam się czegoś o wiele mocniejszego i lepiej wykonanego.

Owszem – utwory są żywe, energiczne, spełniają swoją funkcję, ale nic poza tym. Wokalista się nie wyróżnia olśniewającym głosem, melodie nie są zachwycające, a słowa… No cóż, dla kogoś ze słabym słuchem muzycznym i jeszcze słabszą znajomością języka angielskiego nic nie znaczą (dobrze, że jest książeczka z tekstami, to takie osoby jak ja mogą sobie chociaż potłumaczyć). Poruszają ważne tematy, ale kolejny raz jest to mało oryginalne i mało chwytające za serce.

Przez takie płyty naprawdę czasami tracę wiarę w metal, polską muzykę i całą tę otoczkę. Oczywiście jeszcze nie spisuję Divided na straty, bo na pewno dam jeszcze przynajmniej jedną szansę albumowi. W końcu pierwsze wrażenia nie muszą być zawsze słuszne, jednak na razie nie chcę do tego wracać. Wolę poszukać innych, według mnie lepszych grup albo postawić na klasyki z tego gatunku. Myślami jeszcze pewnie wrócę do Jarocy i ich nowych wydań (jeśli się pojawią), ale nie jest to coś, co mnie przekonuje.

Tracklist: